Gedichten wedstrijd

Ode aan mijn Medemblik

Ik zie je wel kijken
met je ogen overal
In bezielde gebouwen
de nieuwen en de ouwen

Die als de liefde van mijn leven
Steeds opnieuw mijn ziel doorzien
Ik zie je wel wenken
met je handen overal

In de torens van de kerken
de wieken van de molens
Die me zonder het te merken
zullen lokken in jouw val

Ik zie je wel liggen
zo pittig aan het IJsselmeer
Met je knusse winkelstraten
en je vlak agrarisch land
Dat met de kosten voor de baten
door de mensen wordt bemand

Ik zie je wel grijnzen
met je brede dijk zo machtig
Die als gespierde armen
behoeden voor later
Die omhelzen en beschermen
op de grens van land en water

Ik zie je wel lonken
jouw stem klinkt overal
In de woorden van West-Friezen
tot aan internationaal
Welke taal je ook zult kiezen
jou verstaan we allemaal

Ik kan je niet ontkomen
waar ik ook verkeer
Zelfs als ik mijn ogen sluit
en jou de rug toekeer
Dan nog hoor ik het ruizen
van het IJsselmeer

Dan nog proef ik de krenten
in de West-Friese mik
Dan nog ruik ik de geuren
van mijn jeugd ‘Made-in-blik’

Dan nog voel ik de bodem
langs het tuinpad van mijn pa
Waarop liefde kon bloeien
reden dat ik besta

Dan nog hoor ik het tikken
van de masten in de haven
Het rappe hoefgetrappel
tijdens Medemblikker Draven
Dan nog klinken de glazen
in kroeg en restaurant
en tijdens kermisfeesten
op ons vruchtbare land

Dan nog ruik ik het gieren
van de boeren in het veld
De aardappels en bollen
gerooid, geraapt, geteld
Dan nog hoor ik het water
de zeilen in de lucht
Het klinken en de kater
het burengerucht

Dan nog proef ik de winters
de zomers van weleer
Zintuiglijk verlangen
herinnert mij -
steeds weer
Jij bent de liefde
waar ik zo gaarne
wederkeer

Ik kan je wel verlaten
Mijn Medemblik voorbij
Al zou ik nooit meer in jou wonen
Jij woont voorgoed in mij

Mieke de Beer-Koomen –  januari 2022

Medemblik

Ze was er altijd, of zeker
Sinds mensenheugenis
Ze wachtte geduldig
Totdat ik ooit terug zou keren
Zoals een moeder wacht
Op haar zoon in de nacht

Want ik moest zo nodig
De halve wereld rond
Op zoek naar vrijheid
Geluk en wijsheid
In verre vreemde landen
En bij ontrouwe vrouwen

Ik keerde terug op mijn schreden
En zij stak haar hand naar me uit
Over tijd en ruimte heen
Alsof de klok van Bonifacius
Al eeuwen stilstond
En de juiste tijd bepaalde

Nooit had ik gedacht
Dat zij al die tijd hier was
Thuis in de stad
Die geduldig op mij wachtte
En waar ik terugkwam
In 1001 nacht

Cor Dol

De Kern

Kernen, maak ze niet groter dan ze zijn 
De West-Fries hecht aan eigen huis en haard 
Een kernfusie brengt niet samen, is niet het antwoord
Wonen in eigen dorp is wat je hoort
Eigen omgeving is goud waard

Het is de kern waar juist de pit in zit
Kernen, maak ze niet groter dan ze zijn
Dat gaat over grenzen
De kern gaat over mensen
Zelfstandig wonen, maar ook samen een klik, 
Hebben wij gemeen te Medemblik. 

Kernen, maak ze niet groter dan ze zijn
De dijkwerker zwoegt voort met schop in de hand
Hij voelt zich veilig en rijk, 
Beschermd en omringt door de dijk
Voelt bij elke steek de grond in zijn West-Friese land

Kernen, maak ze niet groter dan ze zijn
Wie weet straks nog van de eilandjes en de schuit? 
Verbondenheid en gemeenschapszin 
We varen er wel bij en geloven er in
Waarom is ‘groot groter’ in en het ‘kleine’ uit? 
Het is de kern waar juist de pit in zit. 

Kernen, maak ze niet groter dan ze zijn, 
De vrijwilliger kent geen grenzen 
Waar gaat het om op den duur? 
Het is die steun, die hand, het is die buur
De vrijwilliger gaat over medeleven en mensen. 

Kernen, maak ze niet groter dan ze zijn 
Elke kern voor zich is ook samen
De Westfries, hij werkt, eet en bid 
Zwijgt, denkt en laat voelen hoe het zit 
Zegt niet zomaar ja en amen 

Het is juist die ene kern waar pit in zit 
Samen hebben wij dat gemeen te Medemblik. 

DICK 

Het Egboetswater

Laat me maar zitten, hier aan het water
Laat me wat dromen over het meer
Laat me maar zitten
Het werk komt wel, later
Nu geniet ik van de rust deze keer

Hier voel ik me vredig, omringd door hoog riet
Dat wuivend klinkt als een ruisend lied
Laat me maar zitten hoor! Eendengesnater,
Kijk eens, de meerkoet is druk in de weer

Laat me maar zitten, hier aan het water
Heel even nog, voordat we gaan.
Dit mooie moment mag nog wat duren
Dan kan ik er straks weer vol tegen aan.

Arda Koomen-Kuip

Het Bakkerijmuseum

Het ruikt er zo lekker
Een oven zonder stekker

Een huisje van koek
Is wat ik zoek

Een poppetje van marsepein
Zou ik graag willen zijn

Wat heerlijk is het daar
We gaan erheen met elkaar

We zijn er vaak
Daar ben ik nooit de Sjaak

Jannika van Groningen, 8 jaar

Mooi Medemblik

Mooi Medemblik met je statige huizen aan de havens
Waar langs de kaden de visserschepen lagen
De afslag waar de vis werd aangebracht en verkocht is gesloten
Voorgoed voorbij zijn die dagen.

De vissersvloot ook die is helaas verdwenen
De visserman zie je er niet meer
Maar als ik er aan denk ruik ik nog steeds de geur van vis en getaande netten
De rokende ketels met gesmolten teer

Het stadhuis de twee kerken het Kasteel  Gebouwd door meesters uit het verleden
Ze worden nog steeds bewonderd door de mensen in het heden.

Het verleden is verleden tijd
De vooruitgang is al jaren ingezet onstopbaar gaat hij door.
Maar vergeten doen we het verleden niet
De verhalen en herinneringen zorgen daar wel voor.

Jaap Swagerman

Mijn Wognum

Mijn Wognum.
De plek waar ik ben grootgebracht
Waar het lot mij heeft geplaatst
Mijn tranen hebben gevloeid
En mijn schaterlach op de muren heeft weerkaatst.

Mijn Wognum.
Het dorp waar ik heb geleerd
En gestudeerd tot in de kleine uren
Waar ik van mijn successen kon genieten
En heb gestaan voor hete vuren.

Mijn Wognum.
Mijn thuis, na elke lange reis
Een haven om in terug te keren
Jouw naam op de borden
Kunnen mij als geen ander bezweren.

Mijn Wognum.
Een familie om me heen
En eenieder weet van 'wie je d'r ien bent'
Waar je arm lam wordt van het zwaaien
Omdat daar iedereen je kent.

Mijn Wognum.
Zo veranderd maar voor mij nog altijd hetzelfde
Wie of wat zou ik toch zijn zonder jou
Ik heb er eigenlijk niet veel woorden voor
Maar mijn Wognum is waar ik echt van houd.

Robbert van Tol

Met het Medemblikker spoortje

D’r rait deur Westfriesland ’n ouwerwis spoortje
’n stoomtroin uit vroegere toid
Dat roukt en dat stoumt en dat sist en dat fluit
’n Nostalgies geheél zô gezoid

Vraiwillegers knapten ’t trointje weer op
ja ze maakte wat moois er weer van
Nou gane wai zô of en toe allegaar
foin een dag met ’t spoor uitverdan

Met ’t Medemblikker spoortje
en de zurrege an de kant
tussen koeie en skeipe
en bloemkoôl en reipe
heel bloid deur oôs Westfriese land

We raie langs Blokker, langs Zwaag en langs Wognum
langs ’t kerrekie van Benningbroek
Zo halleverwege de rit is ‘r koffie
met deerbai een Westfriese koek

Nei Abbekerk buige we of nei ’t Oôsten
en volge de Ouwe Boerdik
Bai Twisk en Oôstwoud gaan we dwars deur ’t hooiland,
de roizigers hewwe puur skik

Station Opperdoes is op ien nei ’t leste
in Medemblik stappe we uit
We gaan deer de stad en ok Radboud bekoike
en hore nag ien keer de fluit.

Per boôt nei Enkuizen en dèn nag nei Hoorn
We hadde veul goin met mekaar
We doene ’t vast ankomd jaar naggeres over
en gane weer mee allegaar

Jaap van der Oord

Onderdoik...

We doene weer effies óós loupie
Deur óós mooie Onderdoik
Ut weer is mooi dat we gane
Hand in hand, dat voelt zó roik

We loupe langs de huize
En zwaaie nai iederien
Af en toe un praatje
Dur is zóveul te zien

Maar as we den wat verder gaan
Ut dorp uit, richting de Vliet
Den bloive we veul kere staan
Je glouve d'r soms je auge niet

Wat is ut deer toch prachtug mooi
Dat water met die groize gloed
De veugels die deer zó vrai leve
Wat ist geniete op óós roet

De rietskóót weer de eende skuile
Un bootje an de overkant
Koeteldekoet ut bruggie over
We benne bai rondje pondje beland

Oigunluk is ut deer un ruigug zootje
Maar ja, in de netuur is alles mooi
De bome, struike die deer wake
Met hullie groene blare tooi

Genietend van die mooie stukkies
Weer ut licht zó mooi in danst
Omhelze we mekaar en de netuur
Want we wete as gien aar
Pluk iedere nuwe dag
Geniete van mekaar en kloine dinge
Niet omdat ut moet, maar omdat 't mag

Tineke van de Lee

Zes letters

Zes letters
Een virus
Die ons allen in z'n greep weet te houden

Zekerheden zijn weggevallen
Het NIET WETEN is volop aanwezig

Geen gebruiksaanwijzing

Angst en beven?
OF
Kan ik dit als een uitdaging zien?

Wil ik me laten verrassen, door te ontdekken wat er nu wel mogelijk is?

Wat heerlijk dat wij in West-Friesland over ruimte, groene weides en water beschikken. 

We kunnen onze mentale gesteldheid in topvorm houden

Wandelen
Flink door te stappen
Fietsen
Zelfs kitesurfen

Van isolatie en inspanning naar buiten gaan, voor ontspanning en contact.

Trudy Bakker

Medemblik

Medemblik, je bent een stuk van mijn leven.
Zo af en toe moet ik er heen voor even.
Gewoond en gewerkt voor een lange tijd.
Het blijft in je geheugen en raakt het niet kwijt.
Historie van vroegere tijden herleven.
En worden in boeken mooi beschreven.
Een Stad met Stadsrechten mag men Medemblik noemen.
Daarom wil ik mijn Stad vaak noemen.
Aan iedereen die het maar horen wil.
In veel dingen maakt Medemblik het verschil.

Dien Mellema

Mooie Medemblik

Groen, Mooi! 
Drie strepen en het platteland 
Dat we de kermissen 
En de kern missen

Groei, vooruit! 
Innoveren en isoleren
In pak en overal 
Een goede verbinding maar altijd koeterdekoet
Iedereen anders, iedereen goed

Bas Ooyevaar

Bevrijd

Ik stap de deur uit en loop door de straat
Ik wil gaan wandelen maar weet niet of het gaat

Mezelf overwinnen, de strijd aan met mijn eigen ik
In de buitenlucht, frisse neus halen maar het is net of ik stik

Ik loop mijn straat uit, de Schepenwijk laat ik achter mij
Richting de Markerwaardweg, ik krijg iets meer lucht en voel me al meer vrij

Ik pak de secundaire weg want dat past beter bij mijn gevoel
Alle bijzaken wegen te zwaar maar ik loop richting hoofdzaak, dat is mijn doel

De bomen staan ondersteboven in een plas te shinen
Langzaam voel ik mijn zwaarte verdwijnen

De Brakeweg op, een ooievaar vliegt naar zijn nest
Een nieuw leven is geboren wat hij bovenop een paal heeft gehuisvest

Plots weerspiegelt de zon waardoor mijn ogen worden verblind
Dat komt door de prachtige metalen molen, die twee wateren met elkaar verbindt

Ik ga zitten op het bankje en kijk over de landerijen richting het stoomgemaal
Ontspannen voel ik dat ik door mijn gedachten heen dwaal

Een fietser zegt mij goedendag en ik begin weer te lopen richting de witte brug
De zon in mijn gezicht en de wind in mijn rug

Wandelend met mijn blik op oneindig, al is het maar voor even
Langs de begraafplaats waar ik me besef dat ik mag leven

Met opgeheven hoofd loop ik mijn straat weer in en ben me bewust van een feit
Medemblik, je hebt me met al jouw schoonheid weer bevrijd

Franke Nannings

Andijk

Je bent geen held uit veel gedichten
Maar voor mij toch heel veel waard
Ik zal me nu maar tot jouw richten
Mijn prins op het bruine paard.

Vol van liefde en van leven
Maak jij vele mensen blij
Ik zal alles voor jou geven
Mijn hoop van water en van klei

Met je mooie lange dijken
Naast je schone zachte kust
Kan ik uren naar je kijken
Vol van liefde en van lust

Jij maakt mij de koning te rijk
Ik hou van jou, Andijk

Kam Andijk

Medemblik

Merakels stekkie achter golven
Een onder zeenivo gebied
Dijken bol en slingerend en groen
En waar een feest is in ‘t verschiet
Machtig spreiden daar de akkers
Blauwe vaarten tussen riet
Langs de linten huizen schuren
In de haven een oud lied
Kunnen mensen mooier wensen?

Eric Pronk